Estados alterados das bruxas. 4. As mimosas están florecidas



As mimosas están florecidas

Sábese que é xaneiro porque xa floreceron as mimosas. As mimosas, que coa súa beleza escandalosa, lle dan ao inverno unha falsa sensación de ser verán. Outras flores aparecen discretamente, confundidas co verde de arredor. Van decindo con calma cómo sairán, publicitan a súa chegada durante semanas e as vamos prevendo; emocionámonos na espera, danos tempo a preparármonos para a convivencia coas cores e coas formas. As que máis, as flores silvestres. Polo xeral, son as que máis amodo se deciden a andar polo mundo. As mimosas non saben ir sen présa, non, elas nunca avisan. Aparecen de repente, como se temesen non dar saído se se anuncia a súa presenza. De poderse anticipar que veñen, se alguén soubese, teríamos tempo de acomodarnos para que non nos causasen a sorpresa e o impacto que producen cada mes de xaneiro, pero se nos olvida cada vez.

Cando a xente me bota fóra da súa vida, compórtase como as mimosas. Copian delas a meneira repentina. Igual teñen medo de non dalo feito se o avisan, de non saber. Ou de que eu quebre o seu impulso e mova algo que impida o abandono. Ou mesmo de que me prepare e, ao estar previda, abandone primeiro, evitando o efecto espectacular dos finais inesperados. Ninguén que me deixase anunciou antes a ausencia, ninguén me avisou de que en tal data me deixaría de querer. De repente marcharon, facendo moito ruído ao pechar a porta. E eu fiquei coa boca aberta mirando o portazo, como sempre. Como cando unha vez ao ano, conducindo ou camiñando, me decato de que xa é xaneiro polo son amarelo das árbores.

Ao mellor é por iso que amo tánto as flores silvestres e a xente que nunca se irá.